امروزه همزمان با گسترش دنیای فناوری و اطلاعات، جریان نوآوری در روشهای یاددهی-یادگیری بهبود یافته است. فراگیران با بهره‌­گیری از این فضا، در پی همراهی و نقش‌­آفرینی هرچه بیشتر به منظور ارائه قابلیتها و شایستگیهای خود هستند. پژوهش حاضر به منظور رسیدن به درکی عمیق­ از فرصتهای مشارکت دانش‌­آموزان در فرایند تدریس با بهره­‌گیری از تولید محتوای الکترونیک به کوشش آنها انجام شده است. این پژوهش به صورت کیفی و با تأکید بر رویکرد پدیدارشناسی(روش کولایزی) انجام شده است. به‌­منظور گردآوری داده­‌ها با 20 تن از دانش­‌آموزان دوره دوم متوسطه (دختر و پسر) شهر کرمانشاه مصاحبه نیمه‌­ساختار­یافته صورت گرفته­ است. مصاحبه‌­کنندگان با روش نمونه‌­گیری هدفمند ­انتخاب شدند و فرایند انتخاب مصاحبه­‌شوندگان تا اشباع یافته‌­ها تداوم یافت. داده­‌های پژوهش با نرم­افزار Maxqda تحلیل شدند. بر این اساس تجربه دانش‌­آموزان از مفهوم مشارکت در فرایند آموزش، در دو طبقه نمود خود ایده­‌ئال در بعد فردی (با خرده مضامین توانمندی خود در تولید محتوا، ارائه خود کاوشگر، بروز جلوه­‌های خودراهبری، رشد خودباوری، نمایش خودارزیابی مستمر) و بعد جمعی (با خرده‌­مضامین محک زدن خود در مسیر شغلی مشخص، نمود خود مورد پذیرش، نمایش تصویر مطلوب از خود، شکوفایی خود اثربخش و ارائه خود الگوساز) تقسیم­‌بندی شدند. بر اساس نتایج، مداخله فعال فراگیران در جریان تدریس، علاوه بر ارتقای سطح یادگیری، سبب فراهم شدن فرصتهای مؤثر در به تصویر کشیدن ظرفیتهای نهفته وجودی آنان در ابعاد مختلف می­­‌شود.