پژوهش حاضر سعی در تبیین این مسأله دارد که عادت­‌واره نهادی دانش­‌آموزان در مشهد در چه سطحی قرار دارد و چه شرایطی بر آن اثرگذار بوده است. به این منظور چارچوب مفهومی پژوهش بر اساس نظریات بوردیو تدوین شده و به­‌منظور گردآوری و تحلیل داده‌­ها از روش پیمایش و تحلیل موضوعی بهره گرفته شده است. جامعه آماری مورد مطالعه در روش پیمایش عبارت بود از دانش‌­آموزان شهر مشهد که با روش نمونه‌­گیری خوشه­­‌ای و فرمول کوکران 390 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. در روش تحلیل موضوعی با استفاده از نمونه­‌گیری هدفمند و معیار اشباع نظری با  31 نفر از معلمان به­‌مثابه مطلعان کلیدی مصاحبه شد. نتایج بخش کمی بیانگر آن است که سطح عادت­‌واره نهادی دانش­‌آموزان پایین‌­تر از سطح متوسط قرار دارد و نتایج بخش کیفی نیز نشان­‌دهنده تضعیف عادت­‌واره نهادی دانش‌­آموزان در سالهای اخیر تحت­‌تأثیر شرایط درون- میدانی و فرامیدانی است. بنابراین نتایج بخش کمی و کیفی تحقیق بیانگر تضعیف سطح عادت­‌واره نهادی دانش‌­آموزان است. چنین وضعیتی برای میدان آموزش که یکی از مهم­‌ترین کارکردهای میدان اجتماعی را به­‌عهده دارد، رضایت­‌بخش نیست. با توجه به آنکه رابطه متقابل میان میدان تولید و مصرف آموزش وجود دارد، ضروری است که این چالش مورد بررسی و اصلاح قرار گیرد.