گرچه علوم تربیتی یک علم مستقل است، اما این قلمرو علمی همواره از مفاهیم، روشها، یافته­‌ها و رویکردهای دیگر قلمروهای دانش مانند  فلسفه، روانشناسی، جامعه­‌شناسی و تاریخ بهره‌­مند شده است، دیسیپلینهایی که آنها را به عنوان مبانی تعلیم و تربیت می‌­شناسیم. مطالعه حاضر با هدف سنجش و مقایسه سطح دانش دانشجویان رشته علوم تربیتی درباره مبانی تعلیم و تربیت با استفاده از یک طرح زمینه‌­یابی عرضی-مقطعی و با مشارکت 281 دانشجوی شاغل به تحصیل در سالهای اول تا چهارم دوره کارشناسی رشته علوم تربیتی اجرا شده است. شرکت­‌کنندگان در پژوهش از طریق یک آزمون چهارگزینه­‌ای 96 سؤالی (12 پرسش برای هر یک از مبانی هشتگانه تربیت) با میانگین نمره روایی محتوایی 72/06  و پایایی 0/77 مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که سطح عملکرد دانشجویان هم در کل آزمون و هم در هریک از مبانی هشتگانه تربیت از حد میانگین (نمره 10) پایین­‌تر است. بالاترین نمرات کسب شده به ترتیب به مبانی اقتصادی، روان­شناختی، جامعه­‌شناختی و تاریخی و پایین­‌ترین آنها به ترتیب به مبانی فناورانه، فلسفی، زیست‌­شناختی و هنری تعلق داشت. همچنین، نتایج نشان داد که به تناسب افزایش سنوات تحصیل، میانگین نمرات دانشجویان از مبانی تعلیم و تربیت به طور معناداری افزایش پیدا می­‌کند. در مجموع، بر اساس نتایج این پژوهش توصیه می­‌شود که گسترش درک دانشجویان رشته علوم تربیتی از مفهوم تربیت به عنوان یک رشته علمی و مبانی هشتگانه تعلیم و تربیت در کانون توجه برنامه‌­ریزان درسی رشته علوم تربیتی قرار گیرد.