هدف از این پژوهش بررسی برنامه درسی اجراشدۀ آموزش ریاضی در دوره کرونا از دیدگاه دانشجو-معلمان دورۀ کارشناسی رشته علوم ‌تربیتی دانشگاه فرهنگیان بود. این پژوهش با رویکرد کیفی و روش تحلیل موقعیتی درسال تحصیلی 1401-1400 انجام شده است. جامعه پژوهش همۀ دانشجو-معلمان رشته علوم تربیتی(310 نفر) در پردیس شهید هاشمی‌­نژاد مشهد طی سالهای 1399 و 1400 بودند که درس آموزش ریاضی را به شکل مجازی آموزش ‌دیدند. مشارکت‌­کنندگان پژوهش، با رعایت اصل اشباع اطلاعاتی 25 نفر بودند و با روش کرانه‌ای انتخاب شدند. نمونه‌های کرانه‌ای در این پژوهش شامل دانشجو-معلمان بسیار فعال و کاملاً غیرفعال (دو کرانه پیوستار فعالیت) در کلاس آموزش ریاضی بودند. ابزار پژوهش، مصاحبه ‌نیمه‌­ساختاریافته با روش هدایت کلیات بود. مصاحبه‌های مکتوب­ ‌شده در سه گام، شامل کدگذاری اولیه، استخراج مضامین و ترسیم نقشه­‌های وضعیت، تجزیه و تحلیل شدند. برای تأمین اعتبار دو روش بررسی مشارکت­‌کنندگان و توصیف همتایان به­‌کار رفته است. یافته‌ها نشان دادند که میان تجارب زیسته دانشجو-معلمانی که دارای دیپلم تحصیلی متفاوت‌­اند (انسانی، تجربی، ریاضی)، اما آموزش ریاضی را در شرایطی نسبتاً مشابه تجربه کرده‌اند، تفاوتی قابل‌توجه از نظر عناصر برنامه درسی آموزش ریاضی وجود دارد. همچنین نتایج بیانگر آن بود که دانشجو-معلمان برخوردار از دانش پیش‌­نیاز در زمینه آموزش ریاضی و گرایش مثبت به ریاضیات، نسبت به سایر دانشجویان، شکاف بسیار کمتری را بین برنامه درسی اجراشده و قصدشده آموزش ریاضی تجربه کرده‌­اند.