پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک تربیتی و پایگاه اجتماعی-اقتصادی خانواده با رفتار جامعه‌یار دانش‌آموزان با میانجیگری درگیری والدین در آموزش و بر پایه نظریات "شناخت اجتماعی" بندورا و"خودتعیی‌نگری" رایان و دسی و به روش همبستگی انجام گرفته است. جامعۀ آماری پژوهش دانش‌آموزان دورۀ متوسطه دوم شهر ارومیه بود که براساس فرمول کوکران و با روش تصادفی تصادفی خوشه ای چند مرحله ای تعداد 492 دانش‌آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه‌های استاندارد بود که روایی آنها تأیید شد و پایایی پرسشنامه‌ها بر اساس آلفای کرونباخ برای مقیاس رفتار جامعه‌یار 0/90، مقیاس پایگاه اجتماعی-اقتصادی 0/87، مقیاس درگیری والدین در آموزش 0/87 و مقیاس سبک تربیتی 0/87 به دست آمد. نتایج تجزیه و تحلیل داده‌ها با به‌کارگیری نرم‌افزارهای SPSS و Smart PLS نشان داد که سبک تربیتی و پایگاه اجتماعی-اقتصادی خانواده و درگیری والدین در امر آموزش با رفتار جامعه‌یار دانش‌آموزان ارتباطی معنادار دارند. همچنین نقش میانجی درگیری والدین در رابطه سبک تربیتی و پایگاه اجتماعی – اقتصادی با رفتار جامعه‌یار تأیید شد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که عوامل خانوادگی مانند شغل، تحصیلات و درآمد والدین و اتخاذ سبک تربیتی مناسب می‌تواند بر مشارکت و درگیر شدن آنها در امر آموزش فرزندان و ارتقای رفتارهای جامعه‌یار دانش‌آموزان تأثیرگذار باشد.
Sarkhosh H, Saameri M, Hassani M. The Relationship between Child Rearing Styles, the Family’s Socio-Economic Status, and Students’ Pro-Social Behaviors as Mediated by Parental Involvement with School. QJOE 2024; 40 (1) :103-124 URL: http://qjoe.ir/article-1-2459-fa.html
سرخوش حمید، سامری مریم، حسنی محمد. رابطه سبک تربیتی و پایگاه اجتماعی– اقتصادی خانواده با رفتار جامعه یار دانش آموزان با میانجیگری درگیری والدین در آموزش. فصلنامه علمی - پژوهشی تعلیم و تربیت. 1403; 40 (1) :103-124
