هدف از این پژوهش مقایسۀ نگرش معلمان عادی و ویژه نسبت به دانش‌آموزان با نیازهای ویژه و آموزش فراگیر و شناسایی عوامل مرتبط با نگرش معلمان بوده است. در پژوهش پس‌رویدادی حاضر، 107 معلم ویژه و 107 معلم عادی مدارس ابتدایی از شهرهای زنجان و بیجار (در استانهای زنجان و کردستان) به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و در مطالعه شرکت کردند. برای اندازه‌گیری نگرش آنان، از مقیاس نگرش‌سنج به‌پژوه (1992) پس از اعمال انطباقهای ضروری استفاده شده است. در این پژوهش تماس اجتماعی، جنسیت، گذراندن دورۀ ضمن خدمت، سطح تحصیلات، میزان شناخت، رشتۀ تحصیلی، سابقۀ تدریس، پایۀ تحصیلی مورد تدریس و داشتن تجربۀ رابط و تلفیقی، به عنوان متغیرهای پیش‌بین و نمرات نگرش معلمان متغیرهای ملاک بودند. یافته‌ها نشان دادند که: الف) معلمان ویژه در مقایسه با معلمان عادی نسبت به دانش‌آموزان با نیازهای ویژه و آموزش فراگیر به طور معناداری نگرشی مثبت‌تر داشتند. ب) در هر دو گروه معلمان، سه متغیر پیش‌بین داشتن تجربۀ فعالیت به عنوان معلم رابط و تلفیقی، رشتۀ تحصیلی و گذراندن دورۀ ضمن خدمت، حدود ده درصد از واریانس نگرش نسبت به دانش‌آموزان با نیازهای ویژه را به طور معنادار پیش‌بینی کردند. ج) همچنین در هر دو گروه معلمان، تنها متغیر پیش‌بین میزان شناخت معلمان از دانش‌آموزان با نیازهای ویژه و برنامۀ آموزش فراگیر، توانست 7/4 درصد از واریانس نگرش نسبت به آموزش فراگیر را پیش‌بینی کند. بنابراین با افزایش دانش معلمان دربارۀ دانش‌آموزان با نیازهای ویژه و برنامۀ آموزش فراگیر، می‌توان نگرش آنان را ارتقا و بهبود بخشید.
Behpajooh, Ph.D. A, Gholaami N, GhobaariBonaab, Ph.D. B. Attitudes towards both Students with Special Needs and Inclusive Education among Regular and Special Education Teachers: The Differences and Causes. QJOE 2020; 36 (2) :91-108 URL: http://qjoe.ir/article-1-2443-fa.html
به‌پژوه احمد، غلامی ناصر، غباری بناب باقر. مقایسۀ نگرش معلمان عادی و ویژه نسبت به دانش‌آموزان با نیازهای ویژه و آموزش فراگیر و شناسایی عوامل مرتبط با نگرش آنان. فصلنامه علمی - پژوهشی تعلیم و تربیت. 1399; 36 (2) :91-108
