هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان پیوند با مدرسه و خودکارآمدی تحصیلی با نقش واسطه‌­ای کیفیت ارتباط معلم- دانش‌­آموز بوده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی- همبستگی و از نوع تحلیل مسیر انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش‌­آموزان دختر دوره متوسطه اول شهر سنندج در سال تحصیلی 98-1397 بود که از میان آنها 368 نفر به عنوان نمونه و به روش نمونه‌­گیری تصادفی خوشه‌­ای چندمرحله­‌ای انتخاب شدند. برای دستیابی به اهداف پژوهش، دانش‌­آموزان مقیاسه‌ای پیوند با مدرسه اسپرینگر و همکاران (2009)، خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (1999) و ادراک کیفیت ارتباط معلم- دانش‌­آموز موری و زوواک (2011) را تکمیل کردند. داده‌­های حاصل از پرسشنامه­‌ها با به‌­کارگیری آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر و به کمک نرم‌­افزار آماری Amos22 تجزیه و تحلیل شدند. یافته­‌ها نشان دادند که پیوند با مدرسه با خودکارآمدی تحصیلی دارای رابطه مستقیم است. همچنین کیفیت ارتباط معلم- دانش­‌آموز در رابطه میان پیوند با مدرسه و خودکارآمدی تحصیلی نقش واسطه‌­ای دارد. بنابراین، آموزش مهارتهای ارتباطی به معلمان و بهبود کیفیت ارتباط معلم- دانش‌­آموز می‌­تواند دانش‌­آموز را به مدرسه علاقه‌‌­مند کند و باور وی را نسبت به موفقیت در یادگیری افزایش دهد.