با توجه به اینکه 78% شاغلان بخش صنعت را در ایران افرادی با تحصیلات دیپلم و زیر دیپلم تشکیل می­دهند، لذا ارتقای کیفیت سطوح پایین آموزشی می­ تواند نقشی مؤثر در رشد ارزش افزوده بخش صنعت ایفا کند. با وجود اینکه تاکنون تأثیر هزینه­های آموزش و پرورش بر رشد اقتصادی از جنبه­ های متفاوتی مورد بررسی قرار گرفته اما تا به حال توجهی خاص به تأثیر هزینه­ های جاری و عمرانی آموزش و پرورش در رشد ارزش افزوده بخش صنعت نشده است. هدف این تحقیق بررسی رابطه میان هزینه ­های وزارت آموزش و پرورش و ارزش افزوده بخش صنعت با بهره گیری از داده­ های سالانه دوره زمانی 1388-1358 و کاربرد روش خود توضیح با وقفه­ های گسترده (ARDL) است. نتایج حاصله وجود رابطه­ بلندمدت میان متغیرها را تأیید می­کند و حاکی از این است که در کوتاه ­مدت و بلندمدت، به خلاف هزینه ­های جاری،  هزینه ­های عمرانی آموزش و پرورش بر ارزش افزوده بخش صنعت تأثیر مثبت و معنادار دارد. در بلندمدت، موجودی سرمایه فیزیکی بخش صنعت در مقایسه با سایر متغیرها بر ارزش افزوده صنعت تأثیر مثبت بیشتری دارد و مخارج آموزش عالی و هزینه­ های عمرانی آموزش و پرورش به ترتیب در رتبه ­های بعدی قرار دارند. کشش ارزش افزوده بخش صنعت نسبت به هزینه­ های عمرانی آموزش و پرورش 17/0 بوده و بیانگر این است که 1 درصد افزایش هزینه ­های عمرانی، ارزش افزوده بخش صنعت را 17/0 درصد افزایش خواهد داد. براساس نتایج، افزایش بودجه عمرانی آموزش و پرورش منجر به رشد ارزش افزوده بخش صنعت خواهد شد.