برای مطالعه تأثیر ارزشیابی کمّی و کیفی بر اضطراب دانش‌آموزان شهر قزوین،266 دانش‌آموز چهارم ابتدایی که در سال تحصیلی 91-1390 مشغول تحصیل بودند، به شیوه نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. با درنظر گرفتن مدرسه به منزله واحد نمونه‌گیری، از میان مدارس ابتدایی، 4 مدرسه(یک مدرسه دخترانه و یک مدرسه پسرانه از مدارس تحت پوشش طرح و یک مدرسه دخترانه و یک مدرسه پسرانه از مدارس غیرمشمول) انتخاب شد. برای انتخاب مدارس غیرمشمول (گروه مقایسه) از نظرات کارشناسان مناطق آموزشی و مدیران مدارس استفاده شد. وقتی که دو مدرسه تحت پوشش ارزشیابی توصیفی تعیین شد، با مشورت کارشناسان مناطق آموزشی و مدیران مدارس، از میان مدارس غیرمشمول طرح، دو مدرسه که از لحاظ سطح اجتماعی- اقتصادی خانواده‌ها و دانش حرفه‌ای معلمان هم سطح و قابل مقایسه با مدارس مشمول طرح بودند، انتخاب شد. سپس، از هر مدرسه منتخب یک کلاس تعیین شد و دانش‌آموزان کلاسهای انتخاب شده از لحاظ متغیر اضطرابمورد سنجش قرار گرفتند. برای پردازش و تحلیل داده‌ها،شاخصهای مرکزی و پراکندگی محاسبه شد و برای مقایسه اضطراب دانش‌آموزان مشمول طرح ارزشیابی توصیفی با دانش‌آموزان غیر مشمول، از تحلیل واریانس دو راهه استفاده شد. برای حصول اطمینان از برقراری مفروضه‌های بنیادی آزمون F، داده‌های 26 نفر از افراد نمونه آماری حذف شدند و تحلیل آماری برای 240نفر انجام شد.یافته‌های تحقیق نشان می‌دهند که ارزشیابی توصیفی به کاهش اضطراب دانش‌آموزان هر دو جنس منجر شده است. در واقع، از لحاظ سطح اضطراب میان دانش‌آموزان مشمول طرح ارزشیابی توصیفی و دانش‌آموزانی که طبق روال قبلی براساس مقیاس فاصله‌ای صفر تا 20 ارزشیابی شده‌اند، تفاوت معنادار وجود دارد. اثر اصلی نوع ارزشیابی و جنس دانش‌آموزان بر اضطراب معنادار است، ولی اثر تعاملی جنس و نوع ارزشیابی بر اضطراب معنادار نیست.بنابراین، صرف‌نظر از جنس دانش‌آموز، ارزشیابی توصیفی می‌تواند سطح اضطراب را کاهش دهد.