اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان بر فرسودگی تحصیلی دانش آموزان پسر
|
سعیده حسین پور، باقر سرداری |
|
|
چکیده: (571 مشاهده) |
این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان بر فرسودگی تحصیلی دانش آموزان پسر انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع پژوهشهای نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل همۀ دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر ماکو در سال تحصیلی 97-1396 به تعداد 446 نفر بود. نمونه آماری پژوهش شامل 40 نفر از دانش آموزانی بود که با روش نمونهگیری هدفمند و با توجه به ملاکهای ورود و خروج انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در این مطالعه، شرکتکنندگان هر دو گروه در مراحل پیشآزمون و پسآزمون پرسشنامه فرسودگی تحصیلی (ABS) را تکمیل کردند، سپس شرکتکنندگان گروه آزمایش تحت آموزشهای مربوط به یادگیری خودگردان، طی 15 جلسه 50 دقیقه ای قرار گرفتند، اما در این مدت آزمودنیهای گروه کنترل تنها آموزشهای رسمی مدرسه را دریافت میکردند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس در برنامه SPSS انجام گرفته است. تحلیل دادهها نشان داده که آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان منجر به تفاوتی معنادار میان گروهها در نمره کل فرسودگی تحصیلی و همچنین در مؤلفههای خستگی تحصیلی، بدبینی تحصیلی و ناکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان شده است (0/05>p). بنابراین میتوان گفت که آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان تأثیری معنادار بر فرسودگی تحصیلی و ابعاد آن شامل خستگی، بدبینی و ناکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان پسر دارد و منجر به کاهش فرسودگی تحصیلی میشود. |
|
واژههای کلیدی: آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان، فرسودگی تحصیلی، دانش آموزان پایه ششم |
|
متن کامل [PDF 450 kb]
(245 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1398/2/11 | پذیرش: 1399/1/8 | انتشار: 1400/12/9
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|