معلم، محور اصلی نظام اجتماعی کلاس درس است که  با برقراری ارتباط با دانش­آموزان می­تواند در تحول روانی و اجتماعی آنان نقش مؤثر ایفا کند. یکی از ابعاد این تحول، خودکارآمدی دانش­آموزان است که با برقراری این رابطه شکل می­گیرد. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه مدیریت کلاس معلمان با خودکارآمدی دانش­آموزان بوده است. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است. برای دستیابی به این هدف از میان معلمان ناحیه 2 شهرستان همدان که شمار آنان 132 نفر بود، 88 نفر و از میان دانش­آموزان معلمان انتخاب شده در هر کلاس چهار نفر به­عنوان نمونۀ پژوهشی انتخاب شدند. مدیریت کلاس با پرسشنامه­ای که الوانی (1386) طراحی کرده بود و خودکارآمدی دانش­آموزان با پرسشنامه خودکارآمدی ویلر و لد (1982) مورد ارزیابی قرار گرفت. پایایی پرسشنامه­ها با روش آلفای­کرونباخ محاسبه شد که پایایی پرسشنامه مدیریت کلاس 91/0 و خودکارآمدی کودکان نیز 78/0به­دست آمد. نتایج پژوهش نشان داد که: رابطه میان مدیریت کلاس مدرسه-­محور معلمان و خودکارآمدی دانش­آموزان معنادار نیست. میان مدیریت کلاس دانش­آموز-محور معلمان و خودکارآمدی رابطه معنادار وجود ندارد. میان مدیریت کلاس معلمان برحسب زن و مرد تفاوت معنادار به­دست نیامد. میان خودکارآمدی پسران و دختران تفاوت معنادار وجود دارد و دختران از سطح خودکارآمدی بالایی نسبت به پسران برخوردار بودند.