پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطۀ کمک‌طلبی با خودتعیین‌گری و شکفتگی با میانجیگری درگیری تحصیلی، به روش همبستگی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه مدارس دولتی شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398 بودند. نمونه‌ای به حجم 539 دانش‌آموز با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های کمک‌طلبی رایان و پنتریچ(1997)، درگیری تحصیلی شافلی و بکر(2006)، نیازهای اساسی خودتعیین‌گری دسی و رایان(1993) و مقیاس شکفتگی دینر و همکاران(2009) پاسخ دادند. داده‌های حاصل از پژوهش با نرمافزار SPSS-23 و AMOS-23 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان دادند که مدل ساختاری کمک‌طلبی بر اساس خودتعیین‌گری و شکفتگی با نقش میانجی درگیری تحصیلی دانش‌آموزان با داده‌های تجربی برازشی مناسب داشت. بین خودتعیین‌گری، شکفتگی و درگیری تحصیلی با کمک‌طلبی رابطه‌ای معنادار وجود دارد. همچنین درگیری تحصیلی نقش واسطه‌ای در پیش‌بینی کمک‌طلبی بر اساس خودتعیین‌گری داشت. نقش واسطه‌ای درگیری تحصیلی در پیش‌بینی کمک‌طلبی بر اساس شکفتگی معنادار نبود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان گفت که میزان کمک‌طلبی تحصیلی دانش‌آموزان به طور مستقیم براساس خودتعیین‌گری و شکفتگی و به صورت غیرمســتقیم براساس درگیری تحصیلی دانش‌آموزان پیش بینی می‌شود.
Samsaami A, Zoeghi L, ShariatBaagheri M M. A Structural Model for Help Seeking Behavior as a Function of Self-Determination and Flourishing Mediated by Students’ Academic Engagement. QJOE 2025; 40 (4) :205-222 URL: http://qjoe.ir/article-1-2510-fa.html
صمصامی اعظم، ذوقی لیلا، شریعت باقری محمدمهدی. ارائه مدل ساختاری کمک طلبی بر اساس خودتعیین گری و شکفتگی با میانجیگری درگیری تحصیلی دانش آموزان. فصلنامه علمی - پژوهشی تعلیم و تربیت. 1403; 40 (4) :205-222
