هدف از پژوهش حاضر پیش­‌بینی پیشرفت تحصیلی با توجه به جهت­‌گیری هدف و ادراک از کلاس با نقش واسطه‌ای خودتنظیمی تحصیلی در قالب مدل علّی به روش تحلیل مسیر است. نمونه آماری این پژوهش شامل 380 نفر(190 دختر و190 پسر) از دانش آموزان پایه نهم شهر تبریز است که به روش نمونه­‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شده اند و به پرسشنامه‌هایی متشکل از جهت‌­گیری هدف تحصیلی الیوت و مک­‌گرگور، ادراک از کلاس جنتری، گیبل و ریزا و خودتنظیمی پینتریچ و دی­‌گروت پاسخ داده اند. برای انجام دادن عملیات آماری نرم افزارهای SPSS23 و Amos23به کار گرفته شده است. نتایج نشان داد که مؤلفه­‌های جهت­‌گیری هدف (تسلط گرایش، تسلط اجتناب، عملکرد گرایش، عملکرد اجتناب) و مؤلفه­‌های ادراک از کلاس (علاقه، انتخاب، لذت) اثر مستقیم بر پیشرفت تحصیلی دارند. همچنین مؤلفه­‌های جهت­‌گیری هدف (تسلط گرایش، تسلط اجتناب، عملکرد گرایش) از طریق راهبردهای شناختی و فراشناختی اثر غیرمستقیم بر پیشرفت تحصیلی دارند و مؤلفۀ عملکرد اجتناب، اثر غیرمستقیم بر پیشرفت تحصیلی ندارد. از مؤلفه­‌های  ادراک از کلاس، علاقه از طریق راهبردهای شناختی و فراشناختی اثر غیرمستقیم بر پیشرفت تحصیلی دارد و مؤلفه‌­های ادراک از کلاس (چالش، لذت و انتخاب) از طریق راهبردهای شناختی اثر غیرمستقیم و مثبت بر پیشرفت تحصیلی دارند. نتایج نشان داد که در پژوهش حاضر در مجموع مؤلفه­‌های جهت­‌گیری هدف در مقایسه با مؤلفه­‌های ادراک از کلاس پیش‌­بین بهتری برای پیشرفت تحصیلی اند.