پژوهش حاضر با هدف مدل­‌یابی پیش­‌بینی رفتار خوردن بر اساس اضطراب با میانجیگری عزت­‌نفس در دختران نوجوان انجام شده و از نوع پژوهشهای بنیادی- کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش شامل همۀ دانش‌­آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398 بود که از میان آنها تعداد 461 نفر به­‌عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از روش نمونه­‌گیری خوشه‌­ای استفاده شده است. به­‌منظور گردآوری داده‌­ها از پرسشنامه‌­های عزت­‌نفس کوپراسمیت (1967)، رفتار خوردن داچ (1986) و اضطرب اسپیلبرگ (1983)استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش و ارائه مدل پژوهش از نرم‌افزار لیزرل با روش مدل­‌یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته­‌های این پژوهش نشان داد که اضطراب به­‌طور مستقیم(0/48=β) و غیرمستقیم(0/36=β) بر عزت‌­نفس و به‌­طور مستقیم(0/41=β) بر کاهش رفتار خوردن ناسالم در دانش­‌آموزان تأثیر می­‌گذارد. بررسی معناداری مدل پژوهش با استفاده از شاخصهای برازش خروجی لیزرل نشان داد که میزان شاخصها بالاتر از 0/9 است که مدل را تأیید می‌­کند(0/05 > p  ؛ 3 ≤ t). با توجه به نتایج به­‌دست آمده، می­‌توان گفت، عزت­‌نفس نقشی واسطه‌­ای میان رابطۀ اضطراب با رفتار خوردن ناسالم دارد، به‌­طوری­‌که با افزایش اضطراب، میزان عزت­‌نفس در ابعاد مختلف کاهش و در نتیجه رفتار خوردن ناسالم افزایش می­‌یابد.