هدف این پژوهش، ارزشیابی برنامه درسی هنر دوره ابتدایی بوده که با بهره­ گیری از روش خبرگی و نقادی تربیتی انجام شده است. داده­ های پژوهش با روش نمونه ­گیری ناهمگون طی 35 جلسه مشاهده فیزیکی فضای مدرسه و کلاس های درس هنر و مصاحبه با معلمان، مدیران و دانش ­آموزان دو مدرسه ابتدایی (یک مدرسه دخترانه و یک مدرسه پسرانه) در شهرستان ملایر در سال تحصیلی 93-1392 و همین طور منابع استنادی مرتبط (اسناد راهنمای برنامه درسی هنر، سند برنامه درسی ملی و راهنمای تدریس معلمان) گردآوری و مورد توصیف، تفسیر و ارزشیابی قرار گرفته اند. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که معماری و فضای فیزیکی مدارس مورد مطالعه این پژوهش دارای جذابیت و تناسب کافی نبوده و زمینه مناسب برای رضایتمندی و پرورش قابلیت زیباشناختی دانش ­آموزان و معلمان را فراهم نمی­ کند. اگر چه درس هنردر اسناد برنامه درسی هنر و  برنامه هفتگی مدرسه از جایگاهی مستقل و تعریف شده برخوردار است، اما در عمل، زمان درس هنر رابه آموزش دروس دیگر اختصاص می­دهند. همچنین نتایج مطالعه حاضر نشان می­دهد که نقاشی و کاردستی تنها حوزه­ های محتوایی هستند که در کلاس درس هنر و اغلب با روش توضیحی تدریس می­ شوند. علاوه بر این، در ارزشیابی از فعالیتهای هنری، از ابزارها و شیوه ­های گوناگون و متنوع سنجش بهره ­گیری نمی­ شود و به تفاوتهای فردی میان دانش ­آموزان نیز توجه نمی­ شود. با توجه به کمبود نیروی انسانی آموزش دیده در زمینه تربیت هنری و آشنایی ناکافی آنان با اصول تدریس هنر برگزاری دوره­ های آموزشی برای معلمان و همین طور آموزش معلمان هنر با تخصص تربیت هنری در مؤسسات تربیت معلم و دانشکده­ های علوم تربیتی ضروری است.