پژوهشها نشان میدهند که معلمان در محیطهای آموزشی، اغلب انواعی از هیجانهای مثبت مانند لذت، شادی، شور، گرمی و محبت و هیجانهای منفی مانند خشم و ناکامی، غرور، خشم، سرخوردگی، اضطراب و گناه را تجربه میکنند. هیجانهای مثبت سبب رشد رویکردهای آموزشی انعطافپذیر و هیجانهای منفی سبب تضعیف آنها میشوند. در پژوهش حاضر، نقش هیجانهای مثبت و منفی معلمان در رویکردشان به آموزش مورد مطالعه قرار گرفته است. جامعۀ آماری پژوهش همۀ معلمان دوره ابتدایی ناحیه یک آموزش و پرورش اهواز بوده که از میان آنها 132 نفر به صورت داوطلبانه انتخاب شده اند. برای گردآوری دادهها، از پرسشنامه هیجانهای معلم ساخته چن (2016) و رویکردهای آموزشی محققساخته (1398) استفاده شده است. طرح پژوهش همبستگی است. نتایج مطالعه نشان داده که میان هیجانهای مثبت معلمان و رویکردهای آموزشی ارتباط مثبت و میان هیجانهای منفی و رویکردهای آموزشی ارتباط منفی معنادار وجود دارد. نتایج رگرسیون نشان داد که از میان هیجانهای مثبت و منفی فقط هیجان عشق توانست رویکرد آموزشی دانش آموز- محوری را پیشبینی کند، درحالیکه همه هیجانهای مثبت و منفی توانستند رویکردهای انتقال دانش به دانش آموز و تعامل معلم- دانش آموز را پیشبینی کنند. اهتمام به هیجانهای مثبت، بهویژه عشق در رویکرد دانش آموز- محوری و انتقال دانش به دانش آموز و تعامل معلم- دانش آموز به هنگام آموزش ضروری است.
Sevaari, Ph.D. K, Farzaadi F. Teachers’ Affects and their Approaches to Teaching. QJOE 2021; 37 (2) :109-126 URL: http://qjoe.ir/article-1-3126-fa.html
سواری کریم، فرزادی فاطمه. هیجانهای معلمان و رویکردهای آموزش. فصلنامه علمی - پژوهشی تعلیم و تربیت. 1400; 37 (2) :109-126