هدف پژوهش حاضر طراحی الگوی کارآمدی فرهنگی معلمان ابتدایی برمبنای پداگوژی برخوردار از ربط فرهنگی است. به‌منظور دستیابی به این هدف از رویکرد کیفی و روش پژوهش خود زیست‌نگاری استفاده شده است. جامعه پژوهش همۀ معلمان دورۀ ابتدایی ایرانی بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند و بر اساس اشباع نظری یافته‌ها، ده نفر از آنان با حداکثر تنوع فرهنگی ممکن به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها روایتهای خود زیست‌نگاری معلمان ایرانی و روش تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نیز تحلیل موضوعی کیفی بود. یافته‌های این پژوهش نشان دادند که کارآمدی فرهنگی معلمان دورۀ ابتدایی دارای ابعاد دانشی (شامل دانش پداگوژیکی و دانش از دانش‌آموزان)، نگرشی (شامل نگرش نسبت به تنوع فرهنگی، نگرش نسبت به ساخت دانش، نگرش نسبت به پیشرفت دانش‌آموزان و نگرش نسبت به شناخت از دانش‌آموزان) و عملکردی (شامل تأمل، ساخت رابطه معنادار و اقدامات پداگوژیکی در راستای پیشرفت عاطفی، پیشرفت تحصیلی، صلاحیت فرهنگی و آگاهی سیاسی-اجتماعی دانش‌آموزان) است. همۀ ابعاد متأثر از یکدیگرند. معلمان کارآمد ایرانی متناسب با هر موقعیت یکی از این اقدامات پداگوژیکی را در اولویت قرار می‌دهند و اقداماتی متنوع را در راستای رشد عاطفی دانش‌آموزان انجام می‌دهند. رشد عاطفی دانش آموزان دو هدف مهم را پی می‌گیرد: اول افزایش رشد عاطفی دانش‌آموزان نسبت به تنوع فرهنگی، دوم رشد عاطفی درجهت پیشرفت تحصیلی. این اقدامات محدود به کلاس درس نیست و معطوف به سایر دانش‌آموزان، خانواده‌های آنها و سایر همکاران در خارج از کلاس درس نیز می‌شود.
