بسیاری از تهدیدهای محیط زیستی، تخریب منابع و آلوده‌سازی محیط نتیجه فعالیتهای انسانی است؛ ازاین‌رو آموزش محیط زیست به دانش‌آموزان از مؤثرترین شاخصها در افزایش و ارتقای آگاهی های جامعه قلمداد می‌شود. امروزه تدوین معیارهای انتخاب مدارس سبز با تأکید بر حفاظت از محیط زیست به یکی از مهم‌ترین مسائل سازمانهای مسئول تبدیل‌شده است. پژوهشگران معیارهای متعددی را برای ارزیابی مدارس سبز برشمرده‌اند که باوجود تعدد، دارای همگرایی قانع‌کننده هستند. استانداردهای مدارس سبز که شامل فضای فیزیکی، فرهنگ سازمانی و اهداف آموزشی هستند، نمودی کلی از یک مدرسه سبز را فراهم می‌کنند. فقدان مدارس سبز در میان مدارس کشور ضرورت وجود معیارهای استاندارد را که همچون مدل اطلاعاتی،تصمیم‌گیران را در ایجاد مدارس فوق یاری می‌دهد بیشتر آشکار می‌سازد. تدوین این معیارها و چگونگی به‌کارگیری آنها از طریق روش‌شناسی، موجب می‌شود که دامنه انتخابهای نادرست محدود و گزینش این مدارس از حیطه افراد غیرمتخصص خارج شود و به روشهای سلیقه‌ای، ذهنی و توصیفی لگام زده شود تا این اقدام با برخورداری از پشتوانه علمی، در حیطه حرفه‌ای‌گری و متخصصان قرار گیرد. در این تحقیق1 با استفاده از رویکردهای تصمیم‌گیری چند معیاره فازی، معیارهای استاندارد مدارس سبز کشور ایران در قالب 14 معیار اصلی و 28 معیار فرعی تدوین‌شده است. در پایان نیز سعی شد با ارائه راهکارهای مناسب، به مدیران این مدارس به‌منظور مدیریت هر چه بهتر محیط زیستی یاری شود.
