هدف پژوهش حاضر‌، بررسی میزان درک معلمان دوره اول متوسطه از کنترل بر تصمیمات برنامه درسی و شناسایی عوامل مؤثر بر آن بوده است. ‌روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی بوده و جامعه آماری شامل همۀ معلمان دوره اول متوسطه شهرستان بابل در سال 1396 بوده است که با استفاده از شیوه نمونه‏‌گیری خوشه‌ای یک مرحله‌ای 202 نفر به­‌عنوان نمونه آماری انتخاب شده‌اند. برای گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه پیک (2015) و‌ برای تحلیل اطلاعات از همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه به شیوه همزمان استفاده شده است. نتایج نشان داد که معلمان در همۀ حوزه‌های تصمیم‌‏گیری کنترل کمی را درک می‏‌کنند. به این صورت که در زمینه راهبردهای آموزش بیشترین و در زمینه محتوا کمترین میزان کنترل را درک می‏‌کنند. توجه معلمان به راهنمای برنامه درسی، راهنمای معلم، نیازهای دانش‌‏آموزان و زمینه‌‏های محلی ارتباط معنادار، اما توجه معلمان به کتابهای درسی و ارزشیابی ارتباط منفی با ادراک‏ آنان از کنترل دارد. باورهای مثبت معلمان درباره مواد برنامه درسی، دانش محتوایی، دانش آموزشگری معلمان و همکاری با دیگر معلمان با درک معلمان از کنترل برنامه درسی مرتبط بود. به­‌ویژه، دانش محتوایی و آموزشگری معلمان با ادراک کنترل راهبردهای آموزشی و تخصیص زمان بسیار مرتبط بود، اما دانش معلمان از چگونگی استفاده از مواد برنامه درسی رابطۀ معنادار با ادراک‏‌شان از کنترل ندارد. همچنین همکاری با معلمان دیگر با افزایش درک‌‏شان در تصمیم‌‏گیری رابطه معنادار داشت، اما در استفاده از برنامه درسی و بهبود دانش معلمان رابطۀ معنادار نداشت.