هدف تحقیق حاضر، تعیین موانع و شیوه­‌های جذب کودکان 6 تا 12 ساله بازمانده از تحصیل در مناطق روستایی و عشایری است. این مطالعه تحقیقی آمیخته است که بخش کمّی آن به روش توصیفی و بخش کیفی آن به روش پدیدارشناسی انجام شده است.  جامعه آماری بخش کمّی، معلمان و مدیران مدارس روستایی و عشایری استانهای آذربایجان‌­شرقی و آذربایجان­‌غربی به تعداد 17673 نفر است. جامعه آماری بخش کیفی، کودکان بازمانده از تحصیل، والدین آنان و مسئولان منطقه ای و استانی مطلع از موضوع هستند. نمونه آماری بخش کمّی 376 نفر می­‌باشد که با فرمول مورگان تعیین شده است. نمونه‌­­گیری بخش کمّی به روش طبقه­‌ای انجام شده و نمونه­‌گیری بخش کیفی به صورت هدفمند و تا زمان اشباع اطلاعات ادامه یافته است. گرد­آوری داده­‌های بخش کمّی با دو پرسشنامه محقق ساخته و گردآوری اطلاعات بخش کیفی با به‌­کارگیری فرم مصاحبه  نیمه ­ساختاریافته انجام شده است. روایی پرسشنامه‌­ها از سوی استاد ناظر تأیید شد و پایایی پرسشنامه­‌های بخش کمّی با روش آزمون دوباره برای هریک از مؤلفه­‌ها بالای 0/70 به دست آمده است. نتایج بخش کمّی نشان داد که موانع فرهنگی از سه عامل، موانع فردی از یک عامل، موانع جغرافیایی از دو عامل، موانع اقتصادی از دو عامل، موانع سازمانی از دو عامل و شیوه­‌های جذب از شش عامل تشکیل شده است. از نتایج بخش کیفی تحقیق، هشت مضمون اصلی به منزلۀ موانع و شش مضمون اصلی به عنوان شیوه­‌ها و راهکارهای جذب کودکان بازمانده از تحصیل به دست آمده است.