رضایت شغلی تحت تأثیر عوامل شناختی - اجتماعی متعددی است که از زوایای مختلف روان­شناختی و جامعه شناختی مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر با در نظر گرفتن متغیرهای خوش­ بینی تحصیلی (تاکید تحصیلی، اعتماد و خودکارآمدی معلم) و نیز جهت­ گیری هدف به عنوان متغیرهای پیش­بین برای رضایت شغلی معلمان، در پی آزمون روابط میان این متغیرهاست. بدین منظور، نمونه ­ای مشتمل بر 274 نفر (شامل 180 معلم زن و 94 معلم مرد) به روش خوشه ­ای از میان معلمان مقطع ابتدایی شهر تبریز، انتخاب شدند و پرسشنامه خوش ­بینی تحصیلی معلم، رضایت شغلی و جهت گیری هدف را پاسخ دادند. داده­ های پژوهش با روشهای آماری تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میان رضایت شغلی، ابعاد خوش ­بینی تحصیلی و تبحرگرایی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین یافته­ ها نشان دادند که مدل مفهومی با داده ­ها برازشی مناسب دارد. متغیر خوش ­بینی تحصیلی و جهت­ گیری هدف بخش مهمی از رضایت شغلی معلمان را تبیین می­ نماید. از میان متغیرهای برون زای پژوهش، اعتماد و تاکید تحصیلی اثری مستقیم بر رضایت شغلی داشته ­است و خودکارآمدی تنها به صورت غیرمستقیم و به واسطه جهت­ گیری هدف تبحرگرایی رضایت شغلی را پیش­ بینی می­نماید. عملکردگرایی سهمی در پیش­بینی رضایت شغلی نداشته است. مطالعه حاضر پیشنهادی برای برانگیختن رضایت شغلی معلمان دارد. با توجه به اثر پیش‌بینی ­کنندگی اعتماد و تاکید می­توان با تلاش جمعی مدیران و والدین، محیطی بهتر را برای معلمان و بهبود شغلی آنها برگزید.