پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان تأثیر آموزش ترکیبی بر بازده­ های یادگیری(دانش، مهارت و نگرش) در درس قرآن با توجه به اثرات تعدیلی رویکردهای یادگیری(سطحی و عمقی) در دانش آموزان دبیرستانی مدارس استعدادهای درخشان شهر تهران انجام شده است. این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه تجربی و از طرحهای عاملی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است.جامعه آماری مورد بررسی 1200نفراز دانش آموزان پسرپایه اول دبیرستان بودند که 120 دانش آموز به روش نمونه­ گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. آموزش ترکیبی  به مدت 12 هفته  روی گروه آزمایش اجراشد.  در این پژوهش  از آزمون ریون، پرسشنامه فرآیند مطالعه بیگز و همکاران (2001) و پرسشنامه ­های معلم ساخته پیشرفت تحصیلی درس قرآن و سنجش نگرش نسبت به آن استفاده شده است.  برای تحلیل داده ­های پژوهش روشهای آمار توصیفی(میانگین، انحراف استاندارد) و استنباطی (روش تحلیل کواریانس چند متغیره) به کار رفته است. نتایج نشان می­ دهد که میان میانگین پس‌آزمون بازده­های یادگیری در تعامل با رویکرد   یادگیری بعد از حذف اثر پیش‌آزمون تفاوتی معنادار وجود دارد، به این معنا که آموزش ترکیبی در تعامل با رویکردهای یادگیری، بازده­ های یادگیری دانش آموزان درگروه آزمایش را با رویکرد عمیق بهبود می‌بخشد. باتوجه به یافته ­های این پژوهش و مرور مبانی نظری و تجربی حوزه آموزش ترکیبی می­توان نتیجه گرفت که کاربست این شیوه می­تواند بر رشد بازده­ های یادگیری دانش، مهارت و نگرش دانش آموزان باتوجه به رویکردهای آن نسبت به شیوه­ های آموزش سنتی تأثیرگذار باشد.